ازوقتی جوابای کنکور اومده،بیشتر کنکوری ها بدجوری درگیر شدن.هم با خودشون هم با بقیه!یکیش خودم!چون واقعا نمی دونیم چطور میتونیم با یه رتبه ای که به نظر من ارزش علمیش خیلی پایین تر از ارزش های دیگشه،آینده ی خودمون رو بسازیم!خیلی ها میگن که بانیاوردن رتبه خوب تو کنکور،دنیا که تموم نمیشه!یه سال دیگه!ولی...

درسته که دنیا تموم نمیشه اما به نظرمن دنیای آرزوهای  آینده و زندگیه ما،رنگ دیگه ای به خودش میگیره و بدجوری باعث تغییر ذهنیت های آدم نسبت به خودش و آیندش میشه.حتی این دنیا میتونه کاملا کم رنگ و محو بشه.

یعنی اگر بخوای یه سال دیگه صبرکنی،نیاز به اراده ای پولادین داری که یهو وسطش جانزنی.تازه جا هم نزنی،کی تضمین میکنه که سال دیگه ازاین بدتر نشی؟اگرم بخوای بری دانشگاه باید پابذاری روهمه آرزوهای قشنگی که یه عمر باهاشون زندگی کردی و شب هات رو با یاد اینکه بالاخره یه روزی بهشون میرسی به صبح رسوندی.درسته که همه نباید دکتر یامهندس بشن و مملکت به همه شغل ها نیاز داره ولی متاسفانه شرایط جامعه ی ما طوریه که اگر جزو این دوتا رشته نباشی،به چشم یه آدم کاملا معمولی(شایدهم پایین تر!) بهت نگاه میکنن.این هم به خاطر اینه که تو جامعه ی ما درباره رشته های دیگه اطلاع رسانی کافی نمیشه.شاید بگید دارم بیش ازحد منفی بافی میکنم.یعنی باخودتون فکرکنید که عشق این رشته ها چشای این بچه رو کور کرده.وگرنه این همه اطلاع رسانی تو اینترنت...

ولی  حرف من یه چیز دیگه ایه.میدونم که تواینترنت درباره همه رشته ها توضیح داده شده.دست همشون درد نکنه.ولی باید این توضیحات از دوران ابتدایی برای ما داده میشد که ما هرشب به  جای خوابیدن با رویای رسیدن به دکتری ومهندسی،بارویای رسیدن به یکی دیگه از رشته های خوب میخوابیدیم.

شاید من الان ناراحتم که این حرفا روزدم ودارم اشتباه میکنم.شایدم...نمی دونم.

پ.ن:دانشجوها ی رشته های دیگر،لطفا جبهه گیری نکنید!